معنی ابوبکر سبتی - جستجوی لغت در جدول جو

ابوبکر سبتی

لغت نامه دهخدا

(قَ بَ لی ی)

محمد بن عمر بن حفص بن حکم مکنی به ابوبکر از محدثان است. (الانساب سمعانی) (منتهی الارب). وی به فلاد آمد و در آنجا از محمد بن عبدالعزیز بن مبارک و هلال بن علاء و حسن بن عصام بن بسطام و جعفر بن محمد بن حجاج رقی و جز ایشان روایت کرد و از وی ابوبکر شافعی و عمر بن محمد بن زیات و محمد بن عبدالله بن سخیر و ابوالفتح محمد بن حسین موصلی و ابوبکر احمد بن ابراهیم بن شاذان و ابوحفص بن شاهینی روایت دارند. ابوالحسن دارقطنی گوید:محمد بن عمر قبلی جداً ضعیف است. (الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

ابوبکر طبسی

(طَ بَ)

عبدالرزاق بن محمد طبسی، مکنی به ابوبکر. سمعانی آرد: وی در نزد مشایخ حدیث قرائت میکرد و دیگران را بهره مند میساخت و قرائت وی صحیح بوده است. من صحیحین را به قرائت وی از امام محمد بن فضل فرا وی سماع کردم و به روایت از ابوالفضل محمد بن احمد بن ابوجعفر طبری حافظ که از وی در طبس سماع کرده بود حدیث نوشتم. و او در قرائت حدیث مهارتی داشته است. وی بسال 530 هجری قمری در نیشابور درگذشته و در کنجرود که آرامگاه امام الائمه ابن حزیمه است دفن شده است و من مدفن وی را زیارت کرده ام. (از انساب سمعانی برگ 367 ب)

لغت نامه دهخدا

ابوبکر شبلی

(اَ بو بَ رِ شِ)

جعفر بن یونس خراسانی. و بعضی نام او را دلف بن جحدر متولد به سامرا گفته اند. او از زهاد و یکی از سران شیوخ متصوفه شاگرد ابوالقاسم جنید و در فقه بمذهب مالک و کتاب موطا را از بر داشت و در کامل بهائی آمده است که اواز بزرگان دماوند (و بقولی والی آنجا) بود و از دست یکی از ملوک طبرستان بسفارت بغداد شد و بدانجا طریقت تصوف گزید. وفات او هم در بغداد به 87 سالگی در سنۀ 334 یا 335 هجری قمری بود و مدفن او بمقبرۀ خیزران است. کلمات قصار او در زهدیات و مواعظ مشهور است

لغت نامه دهخدا

معنی ابوبکر سبتی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما